De geschiedenis tastbaar

voor een jong jochie...

Mijn vader is (als eigenaar van een bloemenkwekerij) altijd zelfstandig ondernemer geweest. Dat had als kind voor- en nadelen. Het voordeel was ruimte, heel veel ruimte om te kunnen spelen. Het nadeel (althans, zo voelde dat toen) was dat ik al vroeg mee moest helpen in de bloemenkwekerij en daar had ik natuurlijk niet altijd evenveel zin in (al waren de inkomsten natuurlijk weer meer dan welkom).

De ouderlijke woning stond op een groot perceel met een ruime tuin naast en achter de woning. Verder bevond zich achter de woning de bloemenkwekerij. De bloemenkwekerij bestond uit een grote schuur en diverse bloemenkassen (deze zijn tot op heden nog steeds in gebruik). Als kind kon je achter de woning, de schuur- en de kassen het braakliggende land verder intrekken (nog niet alles was toen al volgebouwd). Als kind was dit dan ook het dankbare terrein om vele geheime "missies" in uit te voeren (veelal met diverse vriendjes). Op de kwekerij was altijd veel materiaal te vinden om de benodigde "wapens" te maken (hoe moest je anders de vijand verslaan). Als snel wist ik hoe je een kruisboog, pijl en boog of zelfs werpsterren moest maken. Mijn moeder was hier begrijpelijkerwijs niet altijd even blij mee, maar in de meeste gevallen kreeg ik alle ruimte. Zo maakte ik ook graag een (in mijn beleving) het beroemde Duitse machinepistool (de MP40). Het liefst van staal, maar dat was natuurlijk een brug te ver (hoe moest je immers als kind staal bewerken). Zodoende moest ik terugvallen op een houten variant die het in mijn verbeelding niet onderdeed voor een echt exemplaar. Echt lekker kind zijn, spelen in het landschap, jezelf verwonderen.... 

Spelen met een echte tank moesten we overigens aan onze verbeelding overlaten. Of toch niet?