Schietoefeningen

In de duinen van Katwijk

Opa vertelde dat schietoefeningen werden uitgevoerd in de duinen. Oftewel, bij ons om de hoek! Ik vroeg mijn opa natuurlijk gelijk naar de exacte naar de locatie. En jawel, even later zat ik samen met mijn jongere neef Jan-Willem op de fiets op zoek naar de oude schietbanen van vroeger. Ik was toen denk ik een jaar of 12 en let wel, internet had je toen nog niet! Het was dus echt even zoeken en uiteraard zeer spannend. Het was zomer en een heerlijk weertje. De zon scheen in mijn gezicht en de wind waaide zachtjes wat enige verkoeling gaf. In de Duinen aangekomen (zo ongeveer op de locatie die ik had meegekregen) moest ik op zoek naar een aantal (ik meen mij te herinneren 4) grote opgetrokken heuvels. Mijn opa vertelde mij dat ze voor deze heuvels schietkaarten hadden geplaatst. De kogels zouden vervolgens door de kaart in de achterliggende heuvels inslaan (wel zo veilig). De foto hierboven (welke ik pas 25 jaar later ben tegengekomen) is genomen op de exacte locatie zoals omschreven en destijds gemaakt door soldaat J. van Ingen©. Fotobron: Nationaal Militair Museum te Soest.

Het viel niet mee om de heuvels te vinden. De duinen zelf bestaat immers uit alleen maar heuvels. Maar, de aanhouder wint. Na lang zoeken vonden ik en mijn neef de exacte locatie en gingen we al snel aan de slag met een houten plankje. Dit plankje was nodig om de zandlagen in de heuvels laagje voor laagje af te schaven. Al snel kwamen we onder diverse lagen zand oude kogelpunten tegen. We sprongen een gat in de lucht. We zaten op de juiste locatie! 

Als 12 jarige was er geen grotere spanning dan als "archeoloog" aan de slag te gaan in verboden gebied (de locatie van de oude schietbanen lag in het duin buiten de toegestane wandelpaden). De duinwachter zou op elk moment achter een heuvel vandaan kunnen komen. Of nog erger, wellicht zelfs zijn hond. We hielden ons dan ook zoveel mogelijk uit het zicht en werkten snel door met af en toe een verhoogde hartslag. Na het doorzoeken van de schietheuvels bedacht ik mij dat het goed zou zijn om ook de positie van de schietlocatie zelf af te zoeken. Die zouden in een rechte lijn voor de schietheuvels moeten liggen. We liepen dan ook in een rechte lijn naar de vermoedelijke schietlocatie toe. Dit bleek toch lastig te zijn. Immers stonden we midden in het duingebied waar alles op elkaar lijkt. Al snel kwamen we tot de conclusie dat de plek waar wij op een gegeven moment stonden toch echt de schietlocatie moest zijn, al vonden we daar op dat moment geen enkele sporen van. Net toen we de hoop wilden opgeven en al lopende op een pad terug naar onze fietsen zag ik dat de wind een laagje zand wegblies. Hierdoor kwamen er twee 9mm hulzen tevoorschijn. Ik sprong natuurlijk wederom een gat in de lucht. Dit was inderdaad de schietlocatie en ik vond hier het bewijs van. Deze twee hulzen bleken overigens Duits te zijn. Oftewel, een Duitser heeft op deze locatie tijdens de oorlogsjaren wat schietoefeningen gehouden. Mijn gedachten sprongen op hol en mijn fascinatie voor de oorlogsjaren werden als 12 jarige nog meer gevoed. Snel terug naar opa en oma om verslag uit te brengen en (nog belangrijker) meer verhalen aan te horen over de roerige jaren 40-45.

Hier linksboven afgebeeld een door de tand des tijds flink aangetaste Duitse Mauser K98 geweer huls door mij op het oog gevonden in de Katwijkse duinen medio februari 2017. 

Hierboven een afbeelding van een groep Duitse soldaten die wat uitrusten in de Nederlandse duinen van regio Katwijk en omstreken. Gelet op het type uniform zou dit wel eens een vroeg oorlogse afbeelding kunnen zijn. Foto bron: Arjan Messemaker©.