Welke oplader gebruik jij?

Ik wil mijn verhaal eindigen met een persoonlijke ervaring die ik graag met je deel. En ja, ik hoor je denken? Wat heeft dat met de Tweede Wereld oorlog te maken? In eerste instantie niets, maar als je er goed over nadenkt ook weer heel veel.

Tijdens een rondje hardlopen vandaag bedacht ik mij hoeveel mensen het momenteel mentaal zwaar hebben. Angst voor de corona crisis waar we, op het moment dat ik dit schrijf anno 2020, met zijn allen inzitten. Als het ware zuigt deze angst de batterij van mensen leeg. Dat gaat bij de ene sneller dan bij de ander. De één heeft nu eenmaal een grotere batterij (en daarmee meer vermogen) dan die ander. Uiteindelijk raakt het ons allemaal.

En wat doe je als je mentale batterij leeg dreigt te raken? Dan leg je 'm aan de oplader om weer energie te krijgen. Je geluksgevoel als het ware weer te voeden. Voor de één is dat een hobby, voor de ander zijn werk of zijn of haar gezin en weer een ander verliest zichzelf bijvoorbeeld in sport. Het is natuurlijk allemaal prima om hiervan te genieten en het kan je ook zeker helpen .

Ook voor mij persoonlijk is dit heel herkenbaar. In moeilijke tijden is het makkelijk om jezelf te verliezen in een dergelijke oplader. Je hangt er in die periodes als het ware je geluk volledig vanaf. En het werkt! Althans, voor heel even dan. Mijn batterij kreeg, zodra ik m aan één van deze opladers hing, een extra stoot energie. Heerlijk, maar toch duurde het helaas niet lang of de batterij was alweer leeg en hij moest alweer aan de oplader. Ik kwam er langzaam achter dat het ware blijvende geluk niet in aardse te vinden is. Maar waar dan wel? 

Als kind kreeg ik een Christelijke achtergrond mee. Ik leerde de verhalen uit de bijbel kennen en wist van God en zijn zoon Jezus. Allemaal kennis welke in mijn hoofd zat. Ik geloofde ook dat ik Christen was, maar kwam erachter dat ik vooral met mijn hoofd geloofde, nog niet met mijn hart. Totdat ik door een persoonlijke crisis in mijn leven langzaam die ene zin begon te begrijpen die ik al zo vaak had gehoord; 

drink uit mijn bron, de bron van levend water die nooit zal opdrogen. 

Ik kwam erachter dat als ik die bron op nummer 1 zou zetten, mijn batterij als het ware met een onzichtbare kabel altijd verbonden zou zijn. Ik ben dan niet meer afhankelijk van die aardse opladers die je maar tijdelijk een goed gevoel geven. Door Hem op nummer 1 te zetten en een persoonlijke relatie met Hem op te bouwen krijg je de rest erbij. Dat begon voor mij steeds meer waarheid te worden. Ook kwam ik erachter dat al die aardse opladers er gewoon mogen zijn. Sterker nog, ik maak daar af en toe gebruik van. Ik geniet dubbel en dwars van al hetgeen mij hier op aarde gegeven is. Toch is er nu 1 verschil. Ik wil mijn geluk er niet meer volledig vanaf laten hangen. Het staat allemaal als het ware niet meer op plek 1. Nee, die plek is gereserveerd voor Hem. Een relatie met Hem opbouwen kan niemand je afnemen, deze zal er altijd zijn, in goede en in slechte tijden, ja zelfs bij het heengaan zal Hij erbij zijn. En natuurlijk, ik ben ook maar mens en maar al te vaak dwaal ik weer af als de verloren zoon. Dan vaar ik toch weer teveel op eigen kracht wat maar even werkt. Maar ik weet ook dat de Vader altijd weer met zijn armen open op mij staat te wachten. Ik weet dat ik, ondanks al mijn vallen en weer opstaan, mag terugkeren naar zijn bron van eeuwig leven samen met Hem. Geen oordeel, maar liefde. Wat een rust geeft dat!

Misschien lees je dit allemaal en zegt het je (nog) niets. Dat mag natuurlijk. Iedereen maakt zijn eigen (Geestelijke) reis en keuzes in het leven. Wie weet wat er nog allemaal op jouw pad gaat komen. Ik gun je daarbij de persoonlijke ontdekking van de rust van een liefdevolle Vader die er altijd voor je zal zijn. 

Misschien herken je hetgeen ik schrijf en wil je meer ontdekken? In dat geval wil ik je het boek van Arie de Rover "leven na de genadeklap" en dat van Henri Nouwen "eindelijk thuis" van harte aanbevelen. 

Arie de Rover is overigens ook op Youtube te vinden met een 3-luik over zijn boek. Het heeft mijn enorm geholpen om te leren begrijpen wat echte Genade is als ook het onderscheid tussen relatie en religie te maken. 

God wil namelijk een relatie met je, DAT is waar het allemaal om draait. 

Het is Godsdienst, dus niet een dienst van jou naar boven (alsof God iets van jouw nodig heeft) maar een dienst van boven naar beneden. God biedt je zijn relatie met jou aan en daar hoef je niets voor te doen. Het wordt je aangeboden. Jij hoeft jezelf alleen maar open te stellen. Wat een genade is dat! Betekent dat ook dat je geen fouten meer maakt of ineens een heilig boontje bent? Nee, natuurlijk niet. Je blijft tenslotte een mens met vallen en opstaan. Laat je dus niet van de wijs brengen dat je niet goed genoeg bent. Je bent zijn kind waar zijn liefde voor overloopt.

Ik begon mijn verhaal met wat dit allemaal met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft. Wel, een crisis in je leven laat je realiseren dat het leven niet maakbaar is. We zijn met zijn allen simpelweg heel kwetsbaar. We realiseren ons dat al die aardse opladers, waar we ons geloof in staken, ineens niet kunnen waarmaken wat we altijd dachten. Zo bracht de Tweede Wereldoorlog veel mensen dichterbij God. De kerken zaten stampvol. We zitten nu wederom in een crisis met het corona virus. We moeten hier met zijn allen doorheen zien te komen. Ik hoop dat er uit al deze ellende toch ook iets goeds voorkomt. Onder andere de saamhorigheid die je ziet ontstaan, de liefde voor de medemens en wellicht ook wel een diepere persoonlijke relatie met Hem. De getuigenis van Hendrik Drogt, als verzetsman gefusilleerd door de Duitsers, laat hier iets van zien. Zijn verhaal is hier terug te lezen. 

Ik wens je heel veel wijsheid, geluk maar bovenal innerlijke rust toe.

Een vriendelijke liefdevolle verzamelgroet van mij 🙏

Hieronder de link naar een werkelijk waar prachtig verhaal van Tony Campolo. Neem eens de tijd om hiervoor te gaan zitten en laat je inspireren.