De voetbalwedstrijd

Soldat Franz Fuchs

Eén van de Duitsers die was ingekwartierd bij mijn oma en haar familie op de boerderij aan de Broekweg was een soldaat genaamd Franz Fuchs (zover ik weet was hij een officier). Wat ik van mijn oma als kleine jongen te horen kreeg was dat het (ondanks het feit dat het om een Duitser ging) toch wel een aardige kerel moest zijn geweest. Mijn oma(s) broer Henk en soldaat Fuchs spraken regelmatig met elkaar. Dat was onvermijdelijk, immers woonde ze noodgedwongen onder 1 dak. Het ontlopen van elkaar was nu eenmaal niet mogelijk. Mijn oma vertelde mij dat haar broer tijdens één van deze gesprekken met soldaat Fuchs aangaf dat ze de oorlog nooit zouden gaan winnen. Fuchs was het hier absoluut niet mee eens. Hij gaf aan dat je de algehele situatie moest vergelijken met een voetbalwedstrijd. Hij vertelde; 

Wij (de Duitsers) staan met 10 tegen 0 voor. Dat is onmogelijk in te halen. 

Voor soldaat Fuchs was het dus een gelopen race. Duitsland zou gaan overwinnen op alle fronten. Je kunt hem dit ook niet kwalijk nemen. Duitsland had in de meidagen van 1940 het ongelofelijke laten zien. Binnen korte tijd hadden ze het Westelijk deel van Europa overwonnen. Iets wat niemand voor mogelijk had gezien. En ook de daaropvolgende periode van de invasie in Rusland en de activiteiten in Afrika verliepen voorspoedig voor de Duitsers. Je zou er bijna in gaan geloven, hetgeen Fuchs dan ook deed. De broer van mijn oma en Fuchs kwamen er die avond niet uit. Fuchs bleef erin geloven terwijl de broer van mijn oma zijn hoofd heen en weer bleef schudden (hetgeen Fuchs toch ook wel weer om kon lachen).

Hierboven een groep Duitse soldaten die poseren voor de camera op de Drieplassenweg te Katwijk. Ook deze soldaten waren bij de mensen thuis ingekwartierd, net zoals de onderofficier Franz Fuchs en zijn mannen. Foto bron: Arjan Messemaker©.

Wat ik mij kan herinneren is dat soldaat Fuchs op een gegeven moment werd overgeplaatst naar het Zuidelijk front. Mijn oma en haar familie wisten op dat moment niet waar naar toe. Na de oorlog ontvingen ze echter een kaartje afkomstig vanuit Amerika. Daarop stond het volgende;

Beste familie, achteraf gezien is het toch nog 10 tegen 11 geworden. Groeten, Fuchs.

Pas veel later (ik schat in een jaar of 10) werd er op een gegeven moment op de deur van de boerderij geklopt. Het was Franz Fuchs die gedag kwam zeggen. Hij woonde ondertussen in Canada en had daar een nieuw bestaan opgebouwd. Hij vertelde dat hij tijdens de oorlog was overgeplaatst naar het Zuidelijk front (in eerste instantie naar Italië om vervolgens naar Afrika verscheept te worden). Deze verscheping naar Afrika moet in september 1942 hebben plaatsgevonden (zie bron; infanterie regiment 47). Ook vertelde hij dat hij veel geluk zou hebben gehad aangezien er velen zouden zijn gesneuveld. Dit sluit aan op de historie van het regiment welke in Mei 1943 is vernietigd in Tunesië. Hijzelf is uiteindelijk gevangen genomen en als prisoner of war naar Amerika of Canada verscheept. Na zijn vrijlating is hij in Cananda gaan (dan wel blijven) wonen. Zover ik weet woont zijn familie daar nog steeds (al heb ik helaas geen nadere adresgegevens voorhanden). De naam Franz Fuchs is alles wat ik van mijn oma heb meegekregen. Daar moeten we het mee doen...