Het medicijnenkistje
Het was een mooi, zonnig ritje met de jeep richting Valkenburg en het oude vliegveld. De wind waaide door mijn haren terwijl ik met het windscherm omlaag lekker toerde. Na een paar bochten had ik de boerderij aan de Broekweg weer in mijn vizier. Het was alweer even geleden, en ik besloot om er weer eens langs te rijden.
Langzaam reed ik de Broekweg op en parkeerde mijn jeep op de binnenplaats van de oude boerderij. De sfeer die er hangt is echt iets bijzonders. Je waant je echt terug in de tijd. De boerderij en de schuren rondom zijn doordrenkt met geschiedenis en verhalen. Als de muren konden spreken, zouden ze vast en zeker ontelbare verhalen kunnen vertellen over alles wat daar gebeurd is. Ik stond even stil in mijn gedachten, totdat ik plotseling boer Jan zag aankomen. Hij had net de koeien op stal gezet en, zoals altijd, had hij een grote glimlach op zijn gezicht. Jan maakt altijd tijd voor een praatje.
We spraken over het verleden, de boerderij, en de herinneringen die hij had aan de verhalen van zijn vader, de broer van mijn oma. Jan zelf is van na de oorlog en had de oorlogsperiode zelf niet meegemaakt, maar zijn vader had hem de verhalen vaak verteld. Het was bijzonder om te horen hoe die herinneringen door de jaren heen bij hem waren gebleven.
Toen het gesprek bijna ten einde was, maakte ik aanstalten om weer te vertrekken. Maar net toen ik mijn jeep wilde starten, riep Jan me terug. "Wacht even, ik heb nog iets voor je," zei hij. Hij snelde naar binnen en kwam met een oud, Duits medicijnenkistje in zijn handen. Het was een klein metalen doosje, en toen hij het opende, zag ik dat er nog steeds medicijnen en medisch gerelateerde voorwerpen in lagen. "Hoe kom je hieraan?" vroeg ik verwonderd.
Jan vertelde dat het kistje na de oorlog was achtergelaten door de Duitse Luftwaffe-soldaten die daar destijds waren ingekwartierd. Het was een vreemd moment, want het kistje was een tastbaar herinnering van die tijd. Wat een verhaal moet dat kistje met zich meedragen! Zo simpel als het lijkt, het kistje was een stille getuige van de oorlogsperiode en de mensen die er ooit waren.
Zijn vader en moeder hebben het al die jaren bewaard en uiteindelijk is het bij Jan terecht gekomen. Neem jij het maar mee, zei Jan. Dat hoefde hij natuurlijk geen 2de keer te zeggen. Het is fantastisch om een stuk tastbare geschiedenis in je handen gedrukt te krijgen. En al helemaal als het item verbonden kan worden met een plaats waar deze geschiedenis is geschreven. Voor de één een eenvoudig kistje, waar er wellicht duizenden van zijn gemaakt. Voor de ander (zoals uw auteur) een zeer bijzonder stuk. Een tastbaar stukje plaatselijke historie.........
