Normandie D-Day +80
Het was een dag die de geschiedenis zou ingaan als de grootste invasie aller tijden. 6 juni 1944, D-Day. De maan was vol, het tij was hoog en de verwachting was voelbaar. Duizenden geallieerde troepen zaten ineengedoken in hun landingsvaartuigen, hun hart klopte van opwinding en angst. Terwijl de klep aan de voorkant van het vaartuig daalde, werd het geluid van artillerievuur en machinegeweren luider, onderbroken door het geschreeuw van de gewonden en stervenden. De kust van Normandië stond in brand, de eens zo vredige stranden zijn nu een bloedig slagveld. Te midden van de chaos klampte een jonge soldaat genaamd John zich vast aan zijn geweer, zijn ogen gericht op de horizon terwijl hij door het ijskoude water waadde. Zijn kameraden vallen als dominostenen om hem heen. Het geluid van artillerievuur werd nog luider totdat ook John plotseling wordt getroffen door een kogel die zijn lichaam treft met een schokkende kracht. Hij voelde het bloed uit zijn mond en neus stromen al kijkende omhoog naar de hemel. De pijn was ondraaglijk al duurde dit niet lang. In slechts een paar seconden was het allemaal voorbij. Slechts 19 jaar oud....
Tachtig jaar later, op 6 juni 2024, sta ik op hetzelfde strand en bereid ik me voor om de verjaardag van deze noodlottige dag, het begin van de bevrijding van Europa, te vieren met duizenden mensen afkomstig vanuit heel de Wereld. Terwijl ik naar de golven kijk, zal ik aan John denken en aan allen die voor onze vrijheid hebben gevochten en hiervoor de allerhoogste prijs hebben betaald. Opdat wij, nu meer dan ooit, nooit vergeten!
Bovenop de duinreep bij Omaha kwam ik deze klaproosjes tegen. Het teken van hoop en herinnering voor zovelen. Om stil van te worden.
Meer foto's van deze herdenkingsreis volgen t.z.t.