Het Duitse pistool
Mijn oma vertelde mij dat ze na de capitulatie van Nederland (en daarmee de slag om Vlakenburg Zh) al snel Duitse Luftwaffe soldaten ingekwartierd kregen. Dit was voor mij als kind onbegrijpelijk. Samen moeten wonen met de vijand onder 1 dak? Mijn oma vertelde mij echter dat ze geen keus hadden, het werd ze nu eenmaal opgelegd.
De boerderij (zie foto onderaan de pagina) lag aan de rand van het vliegveld en was daarmee een ideale locatie voor de Duitsers. Ik herinner mij nog goed dat mijn oma meerdere malen doodsangsten heeft moeten uitstaan. Niet zozeer omdat ze de vijand onder 1 dak hadden, maar temeer omdat haar broer in de woning van de boerderij een Duits pistool had verborgen (onder de neus van de vijand). Dit pistool had haar broer, tijdens de oorlogsjaren van een Duitse soldaat afgenomen (hoe en wanneer is mij niet bekend). Mijn oma vertelde mij dat haar broer het pistool in eerste instantie had verstopt in de schuur onder verschillende balen hooi. Niets aan de hand zou je zeggen. Totdat de Duitsers op een bepaalde dag hooi kwamen confisqueren. Mijn oma moest toezien hoe ze baal voor baal hooi uit de schuur haalden. Nog 5 balen hooi te gaan, nog 4 balen, nog 3 balen.... nog 2.... . Mijn oma stond genageld aan de grond en zag het drama al voltrekken. Immers was het hebben van een wapen verboden op straffe van de doodstraf (iedereen had zijn of haar wapen al lang moeten inleveren).
Wonder boven wonder stopten de Duitsers net op tijd met het leeghalen van de schuur. Ze lieten een paar balen hooi liggen niet realiserende dat onder die laatste paar balen het pistool verstopt lag.
De broer van mijn oma realiseerde zich dat deze plek wellicht toch niet de juiste was. Wat als de Duitsers terug zouden komen en opnieuw hooi zouden opeisen. Dat was immers een reële mogelijkheid. Nee, hij moest een andere plek zien te vinden. En natuurlijk vond hij die ook. Hij verstopte het pistool onder een dakpan van de woning van zijn vader Willem van Egmond. Die woonde vlakbij aan de Achterweg 11. En zo geschiede dat onder het vijfde rijtje dakpannen (vanaf de goot gezien) het pistool opnieuw werd verstopt. Een fantastische plek waar niemand bijkomt, zo dacht hij tenminste......
Een tijd later begonnen de Duitsers echter een telefoonlijn aan te leggen. Daar moesten in die tijd natuurlijk kabels voor getrokken worden. Mijn oma moest toezien hoe de Duitsers de kabel over de Achterweg trokken naar de woning. Daarbij leek het de Duitsers goed om de kabel vervolgens via de zijmuur van de woning omhoog te laten lopen. Bij de dakgoot aangekomen haalden de Duitsers 1 rij dakpannen weg om de kabel daaronder te plaatsen en zo door te trekken naar de telefoon ergens in de woning. Mijn oma moest toezien hoe ze dakpan voor dakpan weghaalden. Ze zag dit wederom met ongeloof aan. Nu vinden ze het pistool alsnog met alle gevolgen van dien. Echter,.... wonder boven wonder haalden de Duitsers alleen de onderste laag dakpannen weg. Het pistool lag verstop onder de 5de laag pannen (vlak onder een raam). Dus, voor de tweede maal ontsnapten ze aan ontdekking.
Voor mijn oma was echter de maat vol! Het zou, als het op haar aankwam, niet tot een 3de keer komen. Op een dag, wanneer er niemand de buurt was, pakte ze een ladder uit de schuur. Ze plaatste de ladder tegen de dakgoot aan en klom naar boven. Langzaam haalde ze de dakpannen weg waaronder het pistool verborgen lag. Ze vond het wapen en stopte deze onder haar jas. Ze plaatste de dakpannen weer zorgvuldig terug en klom de ladder af. Vervolgens liep ze met het pistool over de Achterweg richting de boerderij op de Broekweg om het wapen vervolgens in de sloot te gooien.
Hieronder een foto van mijn oma aan de rand van de Broekweg/Achterweg. Een stuk van de sloot is hierop te zien. De boerderij staat links van haar (net buiten de foto). De duinen zijn verder op de achtergrond te zien. Foto van net voor de oorlog schat ik in.
Ze vertelde het aan niemand. Wat niet weet, wat niet deert moet ze gedacht hebben. Pas veel later (wellicht zelfs na de oorlog) kwam haar broer van deze actie te horen. Die was natuurlijk niet blij, zo vertelde mijn oma. En is het wapen ooit nog terugvonden, vroeg ik natuurlijk direct aan mijn oma? Ze vertelde mij dat haar broer de betreffende sloot na de oorlog direct is gaan uitbaggeren maar dat hij, ondanks zijn verwoede pogingen, het pistool nooit meer heeft teruggevonden. Waarschijnlijk diep in de modder weggezonken. Of wellicht heeft iemand anders het ooit uit de sloot gevist. Wie zal het zeggen. Ik wil echter geloven dat het er nog steeds ligt.......
