Mijn 1ste trip naar Normandië

In het voorjaar van 2002, toen ik 25 jaar oud was, kreeg ik mijn vader en een oom van moederskant zover om samen een weekend naar Normandië te gaan. Het beloofde een fantastische reis te worden, vooral omdat ik toen al wist van de bijzondere plekken waar tijdens de Tweede Wereldoorlog hevige gevechten hadden plaatsgevonden, maar ik ze nog nooit met eigen ogen had gezien. Dat zou in het voorjaar van 2002 veranderen.

We vertrokken op vrijdagochtend richting het huis van mijn oom, dat ongeveer een uur rijden van mij vandaan lag. Daar dronken we eerst nog een kop koffie voordat we met z'n drieën richting Normandië vertrokken.

Eenmaal aangekomen checkten we in bij ons hotel en brachten we de volgende drie dagen door met het verkennen van de kust. Plekken als Pointe du Hoc en Arromanches waren indrukwekkend om te bezoeken, en ook Caen maakte veel indruk. Tussendoor was er natuurlijk ook tijd voor een biertje. Voor we het wisten, vloog het weekend voorbij.

Grappig is hoe bepaalde momenten je altijd bijblijven — dat zal iedereen wel herkennen. Ik herinner me nog goed dat we, eenmaal in Normandië aangekomen, stopten bij een herdenkingsmonument op één van de Britse landingsstranden.

We stapten uit de auto en stonden stil bij het grote houten kruis, met daarachter de uitgestrekte zee. Het monument zag er wat verweerd uit. Mijn oom keek er even naar en zei:

Ze mogen dit monument wel wat opknappen zo te zien.

Waarop mijn vader reageerde;

Ach, je ziet het. De oorlog is lang geleden en raakt steeds meer uit beeld. De mensen bekommeren zich er minder en minder om.

Op dat moment moest ik mijn oom gelijk geven, al was ik er tegelijkertijd ook erg ontstemd over. Niet zozeer vanwege haar opmerkingen, maar vooral omdat het wél eens kon kloppen. Gelukkig bleek dat later toch niet het geval. De belangstelling voor deze geschiedenis was in de jaren na onze trip weliswaar niet groot, maar Hollywood droeg daar in mijn ogen ook aan bij, met series en films als Band of Brothers.

Tegenwoordig zijn er in Normandië veel meer monumenten opgericht en goed onderhouden dan ooit tevoren. Ook zijn er diverse hoogwaardige musea bijgekomen en leeft de herdenking volop. Misschien vergeten we het nu niet meer, maar laten we hopen dat we er ook écht van hebben geleerd.

Hieronder een aantal foto's die ik destijds in 2002 maakte, nog vóór de grote opknapbeurt die de regio in de jaren daarna zou krijgen.